zwr.cmj.org.pl Open in urlscan Pro
82.177.11.157 Public Scan

Back to summary

URL:
http://zwr.cmj.org.pl/biblioteka-wiedzy/zespoly-szybkiego-reagowania-przewodnik/
Submission: On January 03 via manual (January 3rd 2024, 3:44:03 pm UTC) from PL — Scanned from PL

Form analysis
3 forms found in the DOM

GET http://zwr.cmj.org.pl/

<form role="search" method="get" class="search-form" action="http://zwr.cmj.org.pl/">
  <label>
    <input type="search" class="search-field" placeholder="Wpisz fraze wyszukiwania …" value="" name="s">
  </label>
  <button type="submit" id="searchsubmit"><i class="icon-search"></i>Szukaj</button>
</form>

POST http://zwr.cmj.org.pl/wp-admin/admin-post.php

<form action="http://zwr.cmj.org.pl/wp-admin/admin-post.php" method="post" id="commentform" class="comment-form" novalidate="">
  <input type="hidden" name="action" value="blog_comment">
  <p class="comment-notes"><span id="email-notes">Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.</span></p><img src="http://0.gravatar.com/avatar/?s=40&amp;d=mm&amp;r=g" width="40" height="40" alt=""
    class="avatar avatar-40 wp-user-avatar wp-user-avatar-40 photo avatar-default">
  <p class="comment-form-comment"><textarea id="comment" name="comment" aria-required="true"></textarea></p>
  <p class="comment-form-author"><label for="author">Nazwa</label> <input id="author" name="author" type="text" value="" size="30" maxlength="245"></p>
  <p class="form-submit"><input name="submit" type="submit" id="submit" class="submit" value="Opublikuj komentarz"> <input type="hidden" name="comment_post_ID" value="269" id="comment_post_ID">
    <input type="hidden" name="comment_parent" id="comment_parent" value="0">
  </p>
</form>

POST /biblioteka-wiedzy/zespoly-szybkiego-reagowania-przewodnik/#wpcf7-f75-o1

<form action="/biblioteka-wiedzy/zespoly-szybkiego-reagowania-przewodnik/#wpcf7-f75-o1" method="post" class="wpcf7-form" novalidate="novalidate">
  <div style="display: none;">
    <input type="hidden" name="_wpcf7" value="75">
    <input type="hidden" name="_wpcf7_version" value="5.0.1">
    <input type="hidden" name="_wpcf7_locale" value="pl_PL">
    <input type="hidden" name="_wpcf7_unit_tag" value="wpcf7-f75-o1">
    <input type="hidden" name="_wpcf7_container_post" value="0">
  </div>
  <p><label> Imię i nazwisko (wymagane)<br>
      <span class="wpcf7-form-control-wrap your-name"><input type="text" name="your-name" value="" size="40" class="wpcf7-form-control wpcf7-text wpcf7-validates-as-required" aria-required="true" aria-invalid="false"></span> </label></p>
  <p><label> Adres e-mail (wymagane)<br>
      <span class="wpcf7-form-control-wrap your-email"><input type="email" name="your-email" value="" size="40" class="wpcf7-form-control wpcf7-text wpcf7-email wpcf7-validates-as-required wpcf7-validates-as-email" aria-required="true"
          aria-invalid="false"></span> </label></p>
  <p><label> Temat<br>
      <span class="wpcf7-form-control-wrap your-subject"><input type="text" name="your-subject" value="" size="40" class="wpcf7-form-control wpcf7-text" aria-invalid="false"></span> </label></p>
  <p><label> Treść zapytania<br>
      <span class="wpcf7-form-control-wrap your-message"><textarea name="your-message" cols="40" rows="10" class="wpcf7-form-control wpcf7-textarea" aria-invalid="false"></textarea></span> </label></p>
  <p><input type="submit" value="Wyślij" class="wpcf7-form-control wpcf7-submit"><span class="ajax-loader"></span></p>
  <div class="wpcf7-response-output wpcf7-display-none"></div>
</form>

Text Content

 * Strona główna
 * Aktualności
 * Blog
 * O projekcie
 * Biblioteka wiedzy
 * Kontakt

 * 
 * 


ZESPOŁY
WCZESNEGO REAGOWANIA

Szukaj


ZESPOŁY WCZESNEGO REAGOWANIA – PRZEWODNIK

24/04/2018

Materiały edukacyjne



JEŚLI CHCESZ POBRAĆ PLIK DO DRUKU – KLIKNIJ W OKIENKU PO PRAWEJ STRONIE.

 


ZAŁOŻENIA I ZASADY SYSTEMU ZESPOŁÓW WCZESNEGO REAGOWANIA

Celem programu wdrażania Zespołów Wczesnego Reagowania (ZWR) jest poprawa
jakości leczenia i bezpieczeństwa pacjentów poprzez wprowadzenie prostych,
jednolitych kryteriów wczesnego wezwania wyspecjalizowanego zespołu do pacjenta
w ciężkim stanie oraz poprawę komunikacji interpersonalnej w szpitalu.

ZWR, w krajach anglojęzycznych nazywane Rapid Response Teams (RRT) lub Medical
Emergency Teams (MET), stanowią element organizacyjny szpitala umożliwiający
niezwłoczną identyfikację pacjentów zagrożonych gwałtownym pogorszeniem stanu
lub zatrzymaniem krążenia/oddychania oraz ich szybkie leczenie. System ZWR
składa się z 2 podstawowych elementów – systemu powiadamiania ratunkowego –
Emergency Warning System (EWS) oraz zespołu ratunkowego złożonego zazwyczaj z
pracowników oddziału intensywnej terapii (OIT) współpracujących z personelem
opiekującym się pacjentem na oddziale (zespół macierzysty). Uruchomienie systemu
następuje po spełnieniu przez pacjenta prostych i jednoznacznych kryteriów.
Możliwość uruchomienia systemu powiadamiania ratunkowego należy do zakresu
kompetencji każdego członka personelu medycznego (zwykle osoby z personelu
pielęgniarskiego lub lekarskiego). Przybyły na miejsce ZWR, we współpracy z
personelem oddziału macierzystego, ocenia stan pacjenta, przeprowadza doraźne
interwencje w celu stabilizacji jego stanu oraz zaleca/sugeruje postępowanie na
miejscu lub decyduje o przekazaniu pacjenta na OIT. W ciągu ostatnich lat takie
systemy stały się powszechne, co znalazło potwierdzenie w licznych publikacjach
naukowych wskazujących na związane z ich wykorzystaniem korzyści, np.
zmniejszenie liczby nieprzewidzianych zatrzymań krążenia poza OIT. Dodatkowo
tworzenie systemów wczesnego reagowania znacznie poprawia poczucie
bezpieczeństwa zarówno personelu pielęgniarskiego na oddziałach zwykłych, jak i
pacjentów oraz ich rodzin. Wprowadzanie ZWR stanowi interwencję o charakterze
jakościowym, poprawiającą bezpieczeństwo i poziom opieki nad pacjentami oraz
komfort pracy personelu medycznego (w tym personelu lekarskiego i
pielęgniarskiego oddziałów zwykłych). Rozpowszechnianie ZWR stało się jednym z
kluczowych elementów polityki jakościowej zalecanym przez tak renomowane centra
monitorowania i poprawy jakości, jak Institute for Healthcare Improvement w
Stanach Zjednoczonych czy analogiczne instytucje w Kanadzie, Wielkiej Brytanii i
Australii. Również amerykańskie i europejskie wytyczne resuscytacyjne sugerują
wprowadzenie ZWR celem poprawy jakości leczenia pacjentów w
ciężkim/pogarszającym się stanie.

Polski system opieki szpitalnej charakteryzuje się znaczną niezależnością
poszczególnych oddziałów oraz głębokim niedoborem stanowisk opieki o wzmożonym
nadzorze (OIT, intensywnej opieki kardiologicznej, intensywnego nadzoru itd.).
Dlatego uzasadnione jest poszukiwanie rozwiązań umożliwiających lepszą
komunikację pomiędzy oddziałami, optymalne gospodarowanie tego typu zasobami i,
tam gdzie jest to możliwe i racjonalne, intensyfikację leczenia na oddziale
macierzystym. Równocześnie znaczna śmiertelność na polskich OIT jest
najprawdopodobniej w dużej mierze związana z bardzo ciężkim stanem pacjentów
przyjmowanych z innych oddziałów. Jest to spowodowane z jednej strony niedoborem
miejsc na OIT i w konsekwencji znacznie bardziej rygorystycznymi kryteriami
przyjęcia na takie oddziały, a z drugiej brakiem możliwości zintensyfikowanego
nadzoru i leczenia na oddziałach zwykłych (nieintensywnych).

Jedną z dróg rozwiązania problemu leczenia pacjentów w ciężkim stanie, drogą
niezależną od zwiększenia dostępności stanowisk intensywnej terapii /
intensywnego nadzoru, jest tworzenie ZWR umożliwiające wczesną identyfikację
zagrożonych chorych, intensyfikację leczenia na oddziale macierzystym z
uniknięciem konieczności przyjęcia na OIT, oraz poprawną kwalifikację do
przyjęcia na OIT. Nie można również zapominać o konieczności współpracy między
ZWR a zespołami leczącymi na oddziałach macierzystych w zakresie podejmowania
decyzji o rezygnacji z terapii daremnej, czyli intensyfikacji leczenia u
chorych, którym takie postępowanie nie przyniesie korzyści. Zespoły ZWR powinny
również nadzorować pacjentów zwiększonego ryzyka wypisywanych z OIT na inne
oddziały, co może zmniejszyć konieczność ponownych przyjęć na OIT.

Proponowane rozwiązania i sugestie tworzenia ZWR mają charakter orientacyjny i
mogą się różnić w szczegółach między poszczególnymi szpitalami w zależności od
ich wielkości, wyspecjalizowania, dostępności i kwalifikacji personelu. Należy
się spodziewać, iż skład zespołu oraz role poszczególnych jego członków będą
wynikiem nie tylko proponowanych rozwiązań, ale i istniejących systemów i
organizacji w obrębie danego szpitala.

Aby skutecznie wdrożyć ZWR w szpitalu, należy:

 * przedstawić cele i korzyści z działania ZWR całemu personelowi szpitala
 * przyjąć jasne, jednoznaczne i wiarygodne kryteria powiadomienia o stanie
   zagrożenia życia
 * ustalić sposób powiadamiania ZWR
 * wskazać skład osobowy ZWR – optymalnie oraganizacyjnie niezależny, a jeżeli
   nie ma takich możliwości, to na bazie działającego zespołu resuscytacyjnego
   przy jasnym rozeznaniu, iż działalność takiego zespołu będzie bardziej czaso-
   i pracochłonna
 * ustalić zakres uprawnień i obowiązków członków ZWR i personelu oddziału
   wzywającego w trakcie interwencji
 * przyjąć ujednoliconą dokumentację interwencji
 * przeprowadzić szkolenie wstępne w zakresie działania ZWR obejmujące tematykę
   organizacyjną, kliniczną i komunikacyjną
 * gromadzić dane dotyczące efektów wdrożenia ZWR w szpitalu służące
   monitorowaniu i poprawie jakości.


KRYTERIA POWIADOMIENIA ZWR

ZWR może wezwać każdy członek zespołu leczącego. Możliwe jest ustalenie
kryteriów wezwania na podstawie subiektywnej oceny pogarszającego się stanu
pacjenta (przykładowe kryteria wezwania przedstawiono w tab. 1) lub też na
podstawie obiektywnej oceny punktowej. Jedną z dostępnych skal punktowych jest
National Early Warning Score (NEWS), zawierająca również wytyczne określające
intensywność opieki nad pacjentem (tab. 2).

Tabela 1. Proponowane kryteria wezwania ZWR* Krążenie Oddychanie Stan
neurologiczny  częstotliwość rytmu serca



<40/min albo >140/min

ciśnienie skurczowe <80 mm Hg lub spadek ciśnienia o >40 mm Hg

zmniejszenie diurezy do <50 ml/4 h

częstotliwość oddechów



<8/min albo >30/min

SpO2 <90% podczas 50% tlenoterapii (ok. 6 l/min)

niedrożność oddechowa

duży niepokój oddechowy

pogorszenie świadomości (spadek w GCS o ≥2 pkt)



śpiączka

aktywność drgawkowa (aktualna lub trwająca uprzednio >5 min)

W razie poważnego zaniepokojenia postępującym, pogarszającym się stanem
pacjenta, jeśli pacjent spełnia którekolwiek z kryteriów, wezwij ZWR!



* ZWR może być również częścią zespołu reanimacyjnego interweniującego w
momencie zatrzymania krążenia lub oddychania.




Tabela 2. Skala wczesnych objawów ostrzegawczych National Early Warning Score
(NEWS) z przykładowym sposobem postępowania Składowe oceny Punktacja 0 1 2 3
częstotliwość oddechów (/min) 12–20 9–11 21–24 ≤8 albo ≥25 wysycenie tlenem
hemoglobiny krwi tętniczeja (SpO2%) <96 94–95 92–93 ≤91 wysycenie tlenem
hemoglobiny krwi tętniczeja(SpO2%) – dla pacjentów ze zmniejszonym stężeniem
SpO2 (88–92%), np. w przebiegu POCHP 88–92 albo



≥93
(na powietrzu)

86–87



albo

93–94 (na tlenie)

84–85



albo

95–96 (na tlenie)

≤83



albo
≥97 (na tlenie)

stosowanie tlenoterapii nie – tak – temperatura ciała (°C) 36,1–38,0 35,1–36,0



albo

38,1–39,0

≥39,1 ≤35,0 ciśnienie skurczowe (mm Hg) 111–219 101–110 91–110 ≤90 albo ≥220
częstotliwość rytmu serca
(/min) 51–90 41–50



albo

91–110

111–130 ≤40 albo ≥131 stan świadomościb A – – C, V, P lub U wynik w
NEWS/punktacja Ryzyko Sugerowana częstość oceny czynności życiowych Postępowanie
kliniczne 0 małe co 12 h kontynuować ocenę NEWS jak dotychczas 1–4



albo 3 w jednej kategorii

małe minimum co 4–6 h wezwać osobę o wyższych kwalifikacjach
(pielęgniarka/lekarz), która zdecyduje o dodatkowym monitorowaniu i/lub leczeniu
5–6



 

średnie minimum co 1 h pacjenta powinien zbadać lekarz kompetentny w zakresie
stanów krytycznych



należy zapewnić opiekę w warunkach wzmożonego monitorowania

≥7 duże monitorowanie ciągłe pacjenta musi ocenić zespół kompetentny w zakresie
stanów krytycznych, w skład którego wchodzi osoba doświadczona w zabezpieczaniu
dróg oddechowych



rozważyć przeniesienie chorego na OIT lub oddział wzmożonego nadzoru

a Jeśli jest stosowana tlenoterapia, uwzględnia się wynik uzyskany w jej
trakcie.
 b Ocena wg skali ACVPU: chory  świadomy (zorientowany co do osoby, miejsca i
czasu; alert – A), nowy objaw splątania (confused – C), reagujący na głos (voice
– V), reagujący na ból (pain – P), zupełnie niereagujący (unresponsive – U)
POCHP – przewlekła obturacyjna choroba płuc
Opracowano na podstawie: National Early Warning Score (NEWS) 2 – Standardising
the assessment of acute-illness severity in the NHS (aktualizacja z grudnia 2017
roku) wydane przez Royal College of Physicians.

 


KRYTERIA POWIADOMIENIA ZWR W STANACH ZAGROŻENIA ŻYCIA U DZIECI

Należy wezwać ZWR do dziecka, jesli spełnione zostanie jedno z poniższych
kryteriów:

 * zagrożenie drożności dróg oddechowych (np. świsty oddechowe, stridor,
   zwiększenie wysiłku oddechowego)
 * saturacja <90% podczas tlenoterapii, niezależnie od stężenia O2; saturacja
   <60% podczas tlenoterapii, niezależnie od stężenia O2 u dzieci z siniczymi
   wadami serca
 * zaburzenia oddychania (obawa personelu medycznego, że częstość oddechów lub
   wysiłek oddechowy są nieprawidłowe, każdy bezdech), tachykardia lub
   bradykardia (wg tab. 3)
 * hipotensja tętnicza (wg normy dla wieku w tab. 4) upośledzone tętno obwodowe,
   wydłużony nawrót kapilarny, marmurkowate kończyny.

Tabela 3. Normy ciśnienia, częstotliwości akcji serca i częstości oddechów w
zależności od wieku Wiek Hipotensja



ciśnienie skurczowe

Bradykardia Tachykardia Tachypnoë noworodek donoszony − 3 mies. <50 <100 >180
>60 4–12 mies. <60 <100 >180 >50 1–4 lata <70 <90 >160 >40 5–12 lat <80 <80 >140
>30 >12 lat <90 <60 >130 >30 Wg Kukreti V. i wsp.: Implementation of pediatric
Rapid Response Team: experience of The Hospital for Sick Children in Toronto.
Indian Pediatrics, 2014; 51: 11–15 (tłum. dr n. med. Konstanty Szułdrzyński)

Tabela 4. Protokół komunikacyjny SBAR Skrót angielski Skrót polski
Charakterystyka S situation S sytuacja miejsce wezwania, krótki opis problemu B
background T tło powód przyjęcia do szpitala, inne powiązane schorzenia i
okoliczności A assessment O ocena spostrzeżenia i wstępna ocena kliniczna R
recommendation R rekomendacja zalecania


POWIADOMIENIE ZWR

Należy zapewnić osobny numer telefonu służący wyłącznie do powiadamiania
ratunkowego. Każdy pracownik medyczny opiekujący się zagrożonym pacjentem,
najczęściej pielęgniarka lub lekarz oddziału innego niż OIT, może powiadomić
ZWR. W trakcie rozmowy telefonicznej należy przedstawić stan pacjenta zgodnie z
protokołem komunikacyjnym SBAR (tab. 4). Informację należy przekazać lekarzowi
kierującemu w danym dniu ZWR lub osobie przez niego upoważnionej.

Sposób przywoływania członków ZWR powinien być jasno sprecyzowany (szpitalny
system powiadamiania, telefony komórkowe, telefony bezprzewodowe), a lista
numerów kontaktowych zawsze dostępna w oznaczonym miejscu.

W razie dwóch jednoczesnych wezwań ZWR kierownik ZWR lub osoba przez niego
upoważniona powinni określić priorytety i udzielić w pierwszej kolejności pomocy
pacjentowi wymagającemu pilniejszej pomocy.


POSTĘPOWANIE NA ODDZIALE MACIERZYSTYM PO POWIADOMIENIU ZWR

Po powiadomieniu ZWR osoba, która prosi o pomoc (lekarz lub pielęgniarka)
powiadamia resztę zespołu oddziału macierzystego. Należy niezwłocznie zapewnić u
pacjenta dostęp do żyły obwodowej, jeśli to konieczne, podać tlen oraz
zastosować monitorowanie dostosowane do stanu klinicznego pacjenta i wyposażenia
oddziału (częsta kontrola parametrów życiowych, np. kardiomonitor lub
pulsoksymetr). Zatrzymanie oddychania lub krążenia jest kryterium przywołania
zespołu reanimacyjnego (nawet jeśli są to te same osoby, przyczyna powinna być
jasno odróżniona).

Przed przybyciem ZWR należy przygotować dokumentację medyczną pacjenta
obejmującą: historię choroby, kartę obserwacji, kartę zleceń, bilans płynów,
aktualne wyniki badań itp. Optymalnie zespół pielęgniarsko‑lekarski oddziału
macierzystego włącza się w czynności ZWR.


SKŁAD OSOBOWY I CZAS PRACY ZWR

W warunkach polskich, ze względu na zakres dopuszczalnych prawem interwencji, w
skład ZWR musi wchodzić lekarz. Powinien to być lekarz wyszkolony w zakresie
interwencji u chorych w stanach krytycznych, np.: specjalista anestezjologii i
intensywnej terapii, intensywnej terapii, medycyny ratunkowej, internista lub
inny lekarz, który ma odpowiednie umiejętności. Do pracy w ZWR należy angażować
lekarzy mających umiejętności leczenia chorych w stanach zagrożenia życia
(przeważnie doświadczenie pracy na OIT i oddziale ratunkowym). W skład zespołu
można włączyć rezydenta, nie jest właściwe jednak opieranie struktury ZWR
wyłącznie na pracy rezydentów. W skład ZWR powinna wchodzić doświadczona
pielęgniarka, najlepiej z doświadczeniem w zakresie intensywnej terapii lub
medycyny ratunkowej.

Szczegółowe rozwiązania organizacji zespołów powinny być dostosowane do
możliwości kadrowych i organizacyjnych szpitala. Docelowo powinien być to zespół
niezależny od zespołu reanimacyjnego. W razie braku możliwości stworzenia dwóch
oddzielnych zespołów można rozważyć odpowiednią modyfikację/poszerzenie zespołu
reanimacyjnego, równocześnie dążąc do ściśle odseparowanych rozwiązań
powiadamiania (np. zgłoszenie zatrzymania krążenia przekazywane jest alarmowo do
wszystkich członków zespołu reanimacyjnego; zgłoszenie o pomoc do ZWR jest
skierowane do jednego z członków tego zespołu).


KIEROWNIK I KOORDYNATOR ZWR

Funkcję kierownika ZWR należy powierzyć doświadczonemu lekarzowi specjaliście
przekonanemu o zasadności koncepcji ZWR. Spośród personelu administracyjnego lub
pielęgniarskiego należy wskazać koordynatora ZWR odpowiadającego za organizację,
zaopatrzenie w sprzęt, gromadzenie i analizę danych oraz współpracę ze
szpitalnym zespołem ds. jakości i dyrekcją szpitala.


ORGANIZACJA I CZAS PRACY ZWR

Skład osobowy i harmonogram pracy ZWR powinny być jasno określone i zatwierdzone
przez kierownika ZWR oraz dyrekcję szpitala.

Docelowo ZWR pracuje 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu. Jednakże na początku
wprowadzania zespołów możliwe, a nawet wskazane jest dostosowanie czasu pracy
zespołu do możliwości organizacyjnych szpitala (np. w godzinach pracy dziennej
od poniedziałku do piątku ze stopniowym wydłużaniem dostępności).


PRZEBIEG INTERWENCJI I KOMPETENCJE ZWR

Po przybyciu na miejsce interwencji zespołowi powinna towarzyszyć pielęgniarka
oddziału wzywającego oraz – jeśli to tylko możliwe – lekarz prowadzący/dyżurny.
Po przekazaniu niezbędnych informacji na temat pacjenta zespół przystępuje do
oceny jego stanu oraz podejmuje, w porozumieniu z zespołem oddziału
macierzystego, niezbędne interwencje i ordynuje płyny oraz leki. W celu
zapewnienia długoterminowego sukcesu zarówno w odniesieniu do indywidualnych
pacjentów, jak i ZWR w szpitalu, najistotniejsza jest pełna współpraca zespołu
ZWR z zespołem leczącym.

W czasie interwencji lekarz zespołu pełni funkcję specjalisty konsultanta, z
wyjątkiem sytuacji, gdy na miejsce nie może przybyć lekarz oddziału – wówczas
lekarz ZWR samodzielnie decyduje o leczeniu. Dokładne relacje mogą zależeć od
specyfiki szpitala i oddziału oraz doświadczenia poszczególnych osób w leczeniu
stanów nagłych. Przykładowo rola ZWR może być nieco inna na oddziale
okulistycznym, chirurgicznym, pulmonologicznym czy kardiologicznym. W niektórych
przypadkach konieczna jest wyłącznie interwencja/edukacja ze strony personelu
pielęgniarskiego.

Aby działania ZWR były skuteczne, personel ZWR powinien być wyposażony przez
kierownictwo szpitala w odpowiednie kompetencje:

 * do zlecania wszystkich niezbędnych badań oraz leków i procedur leczniczych u
   pacjenta w miejscu wezwania oraz w innych pracowniach szpitala (np.
   tomografia komputerowa, badania ultrasonograficzne, endoskopowe)
 * do korzystania z leków i sprzętu oddziału, na którym znajduje się pacjent
 * do niezwłocznego przekazania pacjenta na inny oddział zgodnie ze specyfiką
   stwierdzonego problemu medycznego
 * do wezwania dowolnego specjalisty konsultującego
 * do skierowania pacjenta na OIT.

W razie braku miejsc na lokalnym OIT, ZWR wspomaga lekarza dyżurnego oddziału
macierzystego pacjenta w przekazaniu pacjenta na OIT w innym szpitalu.

Do momentu przekazania na inny oddział pacjent pozostaje pod opieką personelu
medycznego oddziału macierzystego. Podział obowiązków między poszczególnymi
członkami ZWR musi być jasno określony.


PODZIAŁ OBOWIĄZKÓW MIĘDZY POSZCZEGÓLNYMI CZŁONKAMI ZWR

Współpraca z zespołem oddziału macierzystego – wszystkie poniższe punkty powinny
być, jeśli to tylko możliwe ze względów czasowych i dostępności poszczególnych
ludzi, podjęte w koordynacji z personelem oddziału macierzystego.


ROLA LEKARZA ZWR

Do zadań lekarza ZWR należy:

 * ocena stanu pacjenta
 * zapoznanie się z dokumentacją i wynikami badań
 * stabilizacja stanu chorego (zlecanie dodatkowych badań, leków i zabiegów w
   razie potrzeby)
 * zabezpieczenie drożności dróg oddechowych
 * zapewnienie dostępu do żył głównych i tętnicy (w razie potrzeby)
 * kierowanie resuscytacją krążeniowo‑oddechową (jeżeli do niej dojdzie) do
   momentu przybycia zespołu resuscytacyjnego (jeśli są to dwa osobne zespoły)
 * kierowanie pacjenta na inne oddziały
 * kwalifikacja do leczenia na OIT
 * przekazywanie informacji pacjentowi i/lub jego bliskim.


ROLA PIELĘGNIARKI ZWR

W wielu systemach przeszkolona pielęgniarka jest pierwszą osobą z zespołu, która
kontaktuje się z pacjentem po wezwaniu ZWR.

Do zadań pielęgniarki ZWR należy:

 * ścisła współpraca z zespołem oddziału macierzystego
 * zbieranie i podsumowanie dostępnych informacji
 * pomiar czynności życiowych pacjenta i podłączanie monitorowania
 * zapewnienie obwodowego dostępu do żyły
 * pomoc w stabilizacji stanu pacjenta
 * przygotowywanie i podawanie leków
 * udział w resuscytacji krążeniowo‑oddechowej (jeżeli do niej dojdzie)
 * asysta w zabezpieczaniu dróg oddechowych
 * asysta przy zakładaniu cewników do żyły głównej i tętnicy.

Zakres obowiązków lekarza rezydenta określa lekarz specjalista kierujący
działaniami ZWR.


DALSZE POSTĘPOWANIE Z PACJENTEM

W wielu przypadkach szybka i zdecydowana interwencja pozwala na ustabilizowanie
stanu pacjenta i pozostawienie go na oddziale macierzystym. ZWR może zalecić
intensywne monitorowanie pacjenta, poprosić o raportowanie jego stanu (np.
telefonicznie) lub zaplanować wizytę kontrolną w ciągu kilku godzin. Wskazane
jest przyjęcie stałych odstępów czasu przy ustalaniu wizyt kontrolnych lub
raportowaniu stanu chorego przez telefon (np. co 1, 3, 6 i 12 godzin). W razie
braku poprawy stanu pacjenta po interwencji lub gdy stan pacjenta jest
niestabilny i/lub wymaga on wspomagania czynności niewydolnych narządów – ZWR
może zdecydować o przeniesieniu go na OIT. W niektórych przypadkach niezbędne
może być przekazanie pacjenta na inny oddział lub do innego szpitala. Jeśli w
toku oceny doszło do zatrzymania krążenia lub
oddychania, przyjęcie na OIT jest najczęstszym rozwiązaniem (chyba że podjęto
decyzję o zaniechaniu lub zaprzestaniu dalszej resuscytacji).

W razie niedostępności miejsc na lokalnym OIT lekarz ZWR pomaga w przekazaniu
pacjenta na OIT innego szpitala oraz zabezpiecza pacjenta w sposób umożliwiający
jego transport (np. zabezpieczenie drożności dróg oddechowych, dostęp
naczyniowy). Na zewnętrzny OIT pacjenta kieruje oddział macierzysty, korzystając
z pomocy ZWR, jeśli jest to wskazane.


KWALIFIKACJA PACJENTA DO LECZENIA NA OIT

Należy stosować ogólnie przyjęte w Polsce kryteria opracowane przez Polskie
Towarzystwo Anestezjologii i Intensywnej Terapii. Trzeba brać pod uwagę
alternatywy dostępne w danej jednostce oraz ocenę kliniczną personelu. Osobą
odpowiedzialną za ostateczną decyzję jest lekarz dyżurny OIT.


WYŁĄCZENIE Z LECZENIA NA OIT

Nie wszyscy chorzy w stanie zagrożenia życia odniosą korzyść z leczenia na OIT.
Dotyczy to szczególnie pacjentów:

 * w schyłkowej fazie choroby przewlekłej
 * w schyłkowej fazie choroby nowotworowej
 * z bardzo ograniczonymi zdolnościami ustroju do regeneracji i kompensowania
   czynników szkodliwych (z zespołem kruchości).

Zastosowanie bardzo inwazyjnego leczenia w warunkach intensywnej terapii może
być związane z istotną niedogodnością dla pacjenta, co w przypadku braku
spodziewanej korzyści z takiego leczenia czyni intensywną terapię niepożądaną
uciążliwością dla chorego. Terapię taką należy uznać za daremną. Decyzję o
ograniczeniu terapii daremnej należy podejmować we współpracy z zespołem
leczącym chorego na oddziale macierzystym i udokumentować pisemnie. Proces ten i
jego rozwiązania to czynności wymagające wiedzy, doświadczenia i zdolności
komunikacyjnych i stanowią jedno z głównych zadań ZWR.


WYPOSAŻENIE ZWR

ZWR powinien być wyposażony w:

 * zestaw do przyrządowego zabezpieczenia dróg oddechowych
 * worek samorozprężalny
 * sprzęt do uzyskania dostępu naczyniowego
 * defibrylator z opcją monitorowania i kardiowersji.

Najwygodniejszym sposobem przewożenia sprzętu jest wózek z odpowiednim
wyposażeniem. Można zrezygnować z transportowania sprzętu, jeśli niezbędne
wyposażenie znajduje się na miejscu interwencji. Cennym elementem wyposażenia
ZWR może być przewoźny aparat USG umożliwiający szybką, przyłóżkową diagnostykę
przyczyn pogorszenia stanu.

ZWR powinien dysponować zestawem leków niezbędnych w trakcie resuscytacji
krążeniowo‑oddechowej, jak również innymi lekami trudno dostępnymi na zwykłych
oddziałach; należą do nich m.in.:

 * leki stosowane w zaburzeniach rytmu serca
 * leki inotropowe i obkurczające naczynia
 * pojedynczą dawkę antybiotyków o szerokim zakresie działania
   przeciwdrobnoustrojowego (np. cefalosporyna III generacji, karbapenemy)
 * leki niezbędne do intubacji lub kardiowersji (leki anestetyczne, w tym
   opioidowy lek przeciwbólowy, szybko działający lek zwiotczający).

Szczegółowe wyposażenie ZWR oraz zestaw niezbędnych leków ustala kierownik
zespołu.


ROLA ZWR W OPIECE NAD PACJENTAMI PRZEKAZANYMI Z OIT NA ZWYKŁY ODDZIAŁ

Zadaniem ZWR jest również zapewnienie pełnego przepływu informacji oraz pomoc w
opiece nad pacjentami przeniesionymi z OIT. Preferowanym rozwiązaniem jest
udział ZWR w tej opiece przez minimum 24 godziny po wypisaniu, szczególnie jeśli
stan przenoszonego chorego jest potencjalnie cięższy niż innych chorych na
oddziale docelowym lub gdy intensywność leczenia przekracza rutynowy poziom
opieki (np. konieczność stosowania nieinwazyjnej wentylacji płuc). W każdym
wypadku powinno dojść do bezpośredniej komunikacji pomiędzy personelem oddziału,
do którego chory jest wypisywany a personelem OIT albo ZWR.

Udział ZWR może mieć charakter regularny lub interwencyjny. W wielu przypadkach
udział w opiece nad pacjentem przekazywanym z OIT można powierzyć rezydentom
wchodzącym w skład ZWR, pod warunkiem zapewnienia niezbędnego wsparcia
(osobistego, telefonicznego) lekarza specjalisty.

Warto zaznaczyć, że w niektórych organizacjach regularne wizyty ZWR w ciągu
pierwszych 24–48 godzin po wypisie z OIT są obowiązkowe.


ASPEKT EDUKACYJNY INTERWENCJI ZWR

Doświadczenia wielu ośrodków dysponujących ZWR wskazują, że jedną z
najważniejszych korzyści z wprowadzenia takiego rozwiązania organizacyjnego jest
szkolenie personelu oddziałów zwykłych w zakresie postępowania w stanach
zagrożenia życia oraz opieki nad pacjentami przekazywanymi z OIT. Warunkiem
skuteczności ZWR w edukacji personelu innych oddziałów są wysokie kompetencje
komunikacyjne członków ZWR.


DOKUMENTACJA INTERWENCJI ZWR

Należy dokumentować przebieg każdej interwencji ZWR. Do dokumentacji działań ZWR
należy stosować zunifikowane karty umożliwiające gromadzenie danych dotyczących
ZWR w szpitalu oraz w ramach programu w całym kraju. Dokumentację należy
sporządzić w 2 egzemplarzach: oryginał pozostaje w historii choroby pacjenta,
kopię zaś przechowuje się na oddziale macierzystym ZWR (patrz: Karta interwencji
ZWR).


PRAWNE I ORGANIZACYJNE ASPEKTY WDRAŻANIA ZWR

Skuteczność działania ZWR wymaga jego formalnego powołania oraz zintegrowania z
organizacją całego szpitala. Niezbędne jest wydanie dokumentu, najlepiej w
formie zarządzenia dyrektora szpitala, zawierającego następujące punkty (część z
nich można zastąpić aktualnym dokumentem):

Powołanie zespołu wczesnego reagowania i wskazanie jego celów działania jako
elementu polityki jakościowej szpitala

Określenie kryteriów wezwania

Określenie trybu wezwania

Wskazanie numeru telefonu powiadamiania ratunkowego (optymalnie odrębny numer
telefonu

Określenie protokołu komunikacyjnego do przekazywania informacji o stanie
zagrożenia życia (np. wg schematu SBAR)

Określenie sposobu przywoływania członków ZWR (szpitalny system przywoławczy,
telefony komórkowe) wraz z listą aktualnych danych kontaktowych (np. spis
telefonów)

Wskazanie osób odpowiedzialnych za promocję, wprowadzanie i działanie ZWR:

 1. a)
    koordynatora – będącego przedstawicielem administracji i odpowiedzialnego za
    aspekty organizacyjne, prawne i sprzętowe ZWR oraz raportowanie danych do
    bazy danych systemu ZWR, współpracę z organizatorem systemu, wprowadzanie
    modyfikacji i zmian organizacyjnych
 2. b)
    kierownika ZWR – będącego lekarzem odpowiadającym za aspekty medyczne
    działania ZWR, szkolenie personelu prowadzenie dokumentacji interwencji i
    analizę wyników działania ZWR

Wskazanie składu osobowego ZWR

Określenie zasad organizacji ZWR w godzinach pracy/poza godzinami pracy

Określenie obowiązków zespołu oddziału zwykłego po wezwaniu ZWR

Określenie kompetencji ZWR w miejscu interwencji uprawniających lekarza ZWR do
zlecania leczenia na miejscu z wykorzystaniem zasobów oddziału wzywającego, o
skierowaniu pacjenta na niezbędne badania i zabiegi, wezwaniu konsultanta,
skierowaniu na inny oddział lub OIT

Określenie zasad współpracy ZWR z personelem oddziału wzywającego – lekarz ZWR
pełni rolę konsultanta, gdy obecny jest lekarz oddziału, w razie jego
nieobecności może decydować o leczeniu pacjenta

Określenie dokumentacji interwencji ZWR (propozycja dokumentacji w załączeniu)

Określenie kryteriów przyjęcia na OIT oraz procedury skierowania na OIT w innym
szpitalu

Określenie zasad monitorowania i poprawy jakości działania ZWR

UDOSTĘPNIJ NA:



--------------------------------------------------------------------------------


DODAJ KOMENTARZ ANULUJ PISANIE ODPOWIEDZI

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.



Nazwa




PLIKI DO POBRANIA


ZWR_PRZEWODNIK_

pdf, 351 KB


POZOSTAŁE ARTYKUŁY



Filmy edukacyjne


JAKIE PROBLEMY MOGĄ SIĘ POJAWIĆ W KOMUNIKACJI MIĘDZY ZWR A…

07/10/2019

0 komentarzy



Artykuły i publikacje


WDRAŻANIE ZESPOŁÓW WCZESNEGO REAGOWANIA W POLSCE

03/10/2019

0 komentarzy



Prezentacje


ZWR W ZAMOŚCIU – PREZENTACJA DR. TOMASZA KRACZKOWSKIEGO

17/09/2019

0 komentarzy


ZAPYTAJ EKSPERTA

Masz jakieś dodatkowe pytania? Wypełnij formularz kontaktowy i dowiedz sie
więcej.

Wypełnij formularz



Ten serwis wykorzystuje pliki cookies. Korzystanie z witryny oznacza zgodę na
ich zapis lub odczyt wg ustawień przeglądarki.

×


WYPEŁNIJ FORMULARZ

Imię i nazwisko (wymagane)


Adres e-mail (wymagane)


Temat


Treść zapytania





 * Strona główna
 * Aktualności
 * Blog
 * O projekcie
 * Biblioteka wiedzy
 * Kontakt


COPYRIGHT © 2024 CMJ